China, wat een bizar land. We zullen bij het begin beginnen en jullie daarna mee nemen in alle bijzondere ervaringen die wij tot nu toe hebben.

China, het begint bij een mooie grenspost op de top van een berg met mooie wachtposten die je al vanuit de verte kan zien. Er is een groot hek waarachter de gids staat met een papiertje met onze namen dat we naar binnen mogen. De eerste dag hebben we 4 checkpoints gehad en uiteindelijk de echte grens. We moesten redelijk wat wachten en daadwerkelijk alles werd gecontroleerd (chassisnummer, motornummer etc), maar toen ze de achterdeuren open maakten voor de controle bleven ze buiten staan met de opmerking “a lot of things, you can go”.

Kashgar is een stad die meteen heel anders is dan alle Centraal-Aziatische landen waar we de afgelopen maanden zijn geweest. Er rijden zo ontzettend veel scooters, er zijn veel ambachtelijke winkeltjes en het is het echt een gezellig stadje. Winkeltjes vol met houtsnippers, veel kruiden/thee winkeltjes, straatje waar ze originele petjes van hier verkopen (je pet zegt iets over je geslacht, hobby, waar je vandaan komt en je leeftijd), en vreemde dieren die ze verkopen als kruiden. Welkom in China :-).

De dag erna moesten we ons rijbewijs halen en Chinees kentekenbewijs. Rijbewijs halen was wel erg gemakkelijk (het rijparcours bleef ons bespaard) en autocontrole stelde niet veel voor behalve wachten wachten wachten. Mensen wachten 3 of 4 dagen voor de controle, en op onze dag lag de controle een halve dag stil omdat internet eruit lag. Gelukkig hebben wij alleen maar vanaf 10.00 ’s ochtends tot 19.30 uur ’s avonds hoeven wachten (zucht….), waarna ze buiten werktijd de controle van onze auto hebben uitgevoerd.

Na Kashgar mochten we eindelijk echt op pad, we zijn goed gestart maar al snel bleek het een illusie dat we konden doorrijden in China… Om de zoveel kilometer is er een politiecontrole, de gids stapt dan elke keer uit en moet alle documenten laten zien en kopieën achterlaten. Ook wij moeten regelmatig ons gezicht laten zien.

Daarnaast heb je in China werkelijk overal een permit voor nodig. Bijvoorbeeld: de gids zei dat het volgende tankstation 500 km verderop was. Dit redden wij en de motorrijders niet, dus moesten we extra tankjes vullen. Dit mag echter niet zomaar omdat ze bang zijn dat je aanslagen daarmee gaat plegen. De gids ging naar het politiebureau om het te regelen, dit lukte niet en we moesten allemaal komen. Toen we daar kwamen was het lunchtijd (van 13.30 tot 16.00 uur). Om 16.00 ging de gids het weer proberen en uiteindelijk is het om 17.00 uur gelukt. Vijf uur bezig voor het regelen van een permit voor reservetankjes! En ook nog alleen geldig in dit gebied…. Bizar!

Meer Chinese bizarre dingen:
– Bepaalde tijd tussen twee controleposten (waardoor je dus niet te snel of te langzaam mag rijden)
– Niet mogen slapen in guesthouses of hotels (daar hebben we permit van politie van nodig). En soms krijgen we die niet en dan zeggen ze gewoon dat het hotel vol is. De gids moet elke keer eerst langs de politie om toestemming te krijgen
– Geen rijst in een restaurant (het is op, al twee keer!)
– Elke checkpoint minstens twee keer paspoort en papieren laten zien
– Sim kaart van China Mobile werkt niet in Tibet (china breed bereik, uhu).
– Lunchpauze van 13.30 tot 16.00 uur.
– Tijdszones: China heeft 1 tijdszone officieel, Bejing time. Maar China is zo ontzettend breed dat er ook onofficiële tijdszones zijn. Erg lastig als je iets wil afspreken 😉 Op dit moment leven we op de officiele tijdszone Bejing wat betekent dat de zon ’s ochtends om 8.00 pas opkomt en om 20.00 uur ondergaat.
– Alles is ja en amen, dus je moet goed bedenken hoe je de vraag stelt of je vraag meerdere keren stellen.
– De politie is echt je vriend, voor werkelijk alles moet je toestemming hebben van de politie hier. Zonder permit mogen we geen 3 km van de weg om iets te bekijken.

Door alle bizarre Chinese regels, in combinatie met mega lange afstanden die we per dag af moeten leggen maakt dit het tot een zwaar deel van onze reis. Ook het reizen in een groep is even wennen, gelukkig hebben we een erg leuke groep maar je kunt toch minder je eigen gang gaan. Er is maar zeer beperkt tijd om dingen te zien en daar balen we behoorlijk van. China is een erg duur land en het is zonde als we er dan in een paar dagen voorbij scheuren, maar het is niet anders. Door de aardbeving in Nepal en door de overstromingen is onze weg naar Laos zo erg versperd dat we na Tibet (in het Zuiden) weer helemaal naar het Noorden moeten. In 30 dagen leggen we ruim 8500 km af.

In Tibet hebben we nu een aantal kloosters bekeken. Tibet is 50 jaar geleden onder China komen te vallen. Er is toen een culturele revolutie geweest in Tibet, hierbij zijn alle boeddha beelden in de kloosters verwoest en sindsdien onderdrukken Chinezen werkelijk alles in Tibet. Tibetanen hebben bijvoorbeeld geen eigen paspoort om mee te reizen, dit mag niet van de Chinezen. In Tibet speelt het boeddhisme een grote rol en het is erg interessant om hier meer over te weten. Mensen bidden bijvoorbeeld elke dag door drie keer met de klok mee om het klooster heen te lopen en aan bepaalde tonnen te draaien.

Naast kloosters hebben we in Tibet de mount Everest en mount Kailash gezien, beiden erg tof! De landschappen waar we doorheen rijden zijn echt schitterend. Wel is alles boven de 4000 meter en dat kunnen we behoorlijk merken in onze eigen conditie en in de snelheid van de auto!

We genieten van de kleine momenten waarop we wel iets kunnen zien en maken er maar het beste van :-). Over 20 dagen naar Laos.

Liefs van ons!

Ps nieuwe foto’s staan online onder media – foto’s – china (het zijn er een beetje veel… wij konden niet kiezen!)