Omdat iedereen zo nieuwsgierig is naar Iran (en het toch wel mogelijk schijnt te zijn om blogs te posten in het Nederlands) geven we jullie alvast een update van onze eerste dagen en onze eerste ervaringen!
Armenië
Na een aantal relaxte dagen op de Nederlandse camping zijn we naar het zuiden gereden, via een aantal kloostertjes en een zeer mooie onverharde bergroute zijn we naar de grens gereden. Vlak voor de grens stonden we even stil omdat Annieke moest plassen, vlak daarna stopten er een militair en die vroeg naar onze camera. Ze dachten dat we foto’s maakten! Gelukkig mochten we door rijden :-). Eerst nog wat feitjes over Armenië voor degene die geïnteresseerd zijn.
Feitjes over Armenië
– Armeniërs verloven zich binnen twee weken na de kennismaking met iemand. Ze trouwen binnen 6 weken na de verloving. Deze eerste periode mogen ze alleen elkaars hand vast houden, meer niet. De huwelijksnacht schijnt de hele familie te wachten beneden tot het pasgetrouwde stel weer uit de slaapkamer komt. Drie maanden na het trouwen wordt verwacht dat je vraagt hoe het gaat met de baby.
– Iedereen kweekt eigen fruit in de tuin, ze proberen dan de eerste te zijn op de markt om er het meeste geld voor te krijgen
– Normaal werkt één iemand van de familie, en diegene onderhoudt de hele familie. De camping eigenaren zijn oorspronkelijk naar Armenië gekomen om een kwekerij te runnen. Sinds de kwekerij in het dorp is hebben veel meer mensen werk en daardoor is er meer geld in families.
– Armeniërs snappen echt niet hoe mensen (de Lonely Planet) Azerbeidzjan en Armenië in één boek kunnen stoppen!
Grens Armenië – Iran
Bij de grens was het een uitdaging om Armenië uit te komen, we liepen van loketje naar loketje (zonder bordjes) en steeds moesten we iets regelen (kopie hiervan, kopie daarvan, geld betalen hiervoor, controle hiervan etc). Na een zeer uitgebreide auto inspectie en controle van elk stempeltje in onze paspoorten mochten we door.
Bij de Iraanse grens wilden ze eerst alleen Daan zijn paspoort hebben. Oke, je weet meteen je plek als vrouw zijnde… Later werden wel beide paspoorten gecontroleerd en moesten we allebei veel vragen beantwoorden (‘are you married?’ ‘what’s your fathers name?’ ‘wich big city are you born?’ ‘whats your job’). Vervolgens konden we door naar het regelen van de CDP (dit is een borg die we al van te voren aan de Duitse ANWB betaald hebben. Als we de auto weer mee uit het land nemen en we de juiste stempels regelen, krijgen we de borg weer terug). Dat de auto op naam van Annieke stond begrepen ze maar niet 😉
En toen waren we in Iran! Zonder verdere inspectie o.i.d. (voor niks die alcohol weg gegooid!).
Iran
Onze eerste indruk van Iran: vriendelijk en warm! Temperaturen boven de 40 graden zijn erg normaal hier in juli. En uiteraard wel een lange broek, lange mouwen en een hoofddoek. Pff…. In het parkje had Annieke even haar hoofddoek af, en even later kwam er iemand van de federale politie om te zeggen dat dat niet kon!
De wegen in Iran zijn echt super goed! Er ligt een perfecte driebaans snelweg vanaf de grens tot Teheran. Terwijl wij op de snelweg rijden blijven er mensen naar ons zwaaien en toeteren. En met 100 km/h komen ze rustig naast je rijden en beginnen ze een heel gesprek! Erg lastig met de wind, maar ook komisch ;-). Iedereen blijft zeggen ‘welcome to Iran!’.
We zijn al meerdere keren uitgenodigd op de thee, of om fruit te eten. Officieel is het ramadan hier op dit moment, dus er mag niks gedronken of gegeten worden. Ook wij moeten dit stiekem doen. In werkelijkheid schijnt 80% van de jongere generatie te eten en drinken in huis, en 50% van de oudere generatie. Kortom: stiekem gedoe hier in Iran!
Het Ta’arof van Iran is een ingewikkeld spelletje, maar ook dat beginnen we steeds beter te begrijpen. Als wij iets moeten betalen (bijvoorbeeld de tol, of een brood bij de bakker) dan zeggen Iraniërs nee nee dat hoeft niet en ze geven het geld terug. Vervolgens zeggen wij dat we echt willen betalen. Iraniërs bieden van alles aan, en dan moet je altijd eerst nee zeggen. Pas als ze het 4 keer hebben aangeboden mag je pas ja zeggen. Dus bijvoorbeeld als ze ons vragen voor de thee, dan zeggen we altijd nee. Pas na 4 keer mogen we ja zeggen. Of bijvoorbeeld bij de tol, ze zeggen dat ze niet hoeven te betalen, maar wij moeten echt zeggen dat we willen betalen, en vaak na 2 keer nemen ze het geld ook wel aan. Maar soms ook niet, bijvoorbeeld vanmorgen bij de bakker. Ze wilden het geld niet aannemen (uit beleefdheid) en dat voelt toch ongemakkelijk. Lastig spelletje om op te reageren, maar al lerend worden we steeds beter.
Wat verder opvalt:
- Alles gaat met een grap (bij de grens: nee vandaag kan je echt Iran niet meer in, je moet wachten tot morgen – en dat voor 5 minuten).
- In het verkeer gebruiken ze geen spiegels, dus wil jij invoegen dan ga je gewoon, ongeacht of er iets rijdt. Wil jij een straat oversteken, dan ga je gewoon en blokkeer je alles.
- Vrouwen spreken alleen vrouwen aan, mannen alleen mannen.
- Bestelt Daan een Bavaria, krijgt hij 0%, (owja momentje)
- Redelijk veel mensen spreken Engels (vooral de jongere generatie)
- Als je de weg vraagt stappen ze in hun auto en moet je achter ze aan rijden tot de juiste plek (de Nederlandse ambassade was onvindbaar, zelfs voor lokale mensen!!)
- Geld is een drama met de hoeveelheid 000. En we moeten alles wisselen, want pinnen kan niet met een buitenlandse pas.
- Gemiddeld komen er 10 mensen per dag over de grens tussen Armenië en Iran.
- Weekend is hier donderdag middag en vrijdag.
- Iedereen heeft een hoofddoek of sluier maar de mate waarin verschilt heel erg, soms helemaal een chador (helemaal zwart kleed over zich – chador betekent tent in de taal hier), soms een hoofddoek helemaal achterop hun hoofd, en alles wat er tussen zit.
- Social media en een heleboel andere sites zijn geblokkeerd, maar via omwegen gebruikt iedereen het.
Tot zover onze eerste belevenissen! Vanavond komt Lindy aan in Iran en samen gaan we een aantal dagen naar het noorden. Natascha komt dan woensdag aan en dan gaan we naar het zuiden.
Tot de volgende keer!
Liefs vanuit Iran
Ps. het internet is echt te langzaam om foto’s te uploaden, die komen dus later 😉 (de overheid houdt de snelheid bewust beperkt schijnt, sneller wifi is niet mogelijk).
18-06-2015 UPDATE VAN DEZE WEBLOG: FOTO’S IRAN STAAN NU ONLINE!
Leuk te lezen veel plezier verder
Alweer een leuk verhaal en wat een belevenis in die cultuur! Tof om te lezen, veel plezier met jullie zussen!
Wat een bijzonder land! En wat een ervaring!
Iedere keer leuk om jullie verhaal te lezen!
Wat een belevenissen weer! Leuk dat je toch nog een blog kon schrijven. Wat een ervaring en wat een cultuurverschillen allemaal. Vind het ook erg leuk om te lezen!
Nog even en dan mag jij ook…. 😛 (wat is jullie vertrekdatum?)
Alweer een mooi verhaal. Wat een belevenissen. Kunnen ons goed voorstellen dat je daar van de ene verbazing in de andere valt. Veel plezier in de komende dagen met Lindy daar.
Ja we blijven ons verbazen over allerlei kleine dingen. Maar gelukkig is er altijd wel iemand die het wil uitleggen waarom er iets gebeurd 🙂 Met Lindy hebben we erg genoten! Maar jullie zullen vast het verhaal zelf van Lindy horen binnen kort :-).
wat een geweldige ervaring, en wat zijn jullie doorzetters, blijf genieten!
Hartelijke groet,
Paul
Er is elke dag zoveel te beleven 🙂 Genieten doen we zeker!
wat een prachtige verhalen!!!!!!!!!
Zijn benieuwd naar jullie Iran avonturen!!
Weer een interessant verhaal. Wij genieten volop van jullie vakantieverhalen! Fijn dat alles tot op heden zo goed gaat. Heel veel plezier in Iran. Groeten en liefs.
Fijn dat jullie op deze manier mee kunnen genieten. Jullie horen vast binnenkort ook de verhalen van Natascha. Nog 9 dagen Iran, en dan is het tijd voor Turkmenistan.
Wat een leuk verhaal. En nog bedankt voor het bellen voor mijn verjaardag!!
Veel plezier met z’n drieën in Teheran!!!!!!
Aanvulling op ons mailtje van gisteren… Over Isfahan bestaat een gedicht: de tuinman en de dood. Van v.Eyck meen ik. Google het maar eens. Liefs uit D’vaart
Ik heb het even opgezocht en het gedicht gevonden. Grappig dat jullie dat kennen! Toen werd het nog wel anders geschreven, al doen ze het hier ook de ene keer met een E en de andere keer met een I (Esfahan / Isfahan).
Een Perzisch edelman vertelt dat zijn tuinman die ochtend tijdens het werk de Dood heeft ontmoet en snel op het paard van zijn meester naar Ispahaan is gevlucht. Een paar uur later ontmoet de edelman zelf de Dood, en die vertelt hem dat hij verbaasd was geweest dat de tuinman daar aan het werk was, want hij had de opdracht de tuinman ’s avonds te gaan halen in Ispahaan.
Geweldig om te lezen Annieke en Daan. Wat een boeiende reisverslagen. Zo kunnen we op afstand met jullie meereizen en meegenieten. We kijken uit naar het volgende bericht. Fijne reis verder!
Wat leuk dat jullie ons volgen! Volgende week weer een nieuw bericht over Iran. Ps wat ontzettend leuk om af en toe een klein cadeautje uit de tas te pakken en uit te pakken, elke keer weer een verrassing! 🙂
In de afgelopen periode hebben wij kunnen genieten van jullie verhalen en foto’s.
Wij kijken uit naar de volgende serie!
Liefs, Papa.
En nu ook de foto’s van Iran online! (Althans, van deel 1). Het volgende verhaal komt volgende week :-). Maar dat hebben jullie vast eerder van Natascha!
Ik ben weer bij met lezen: wat een toffe avonturen ! Knap dat jullie behalve tijd voor reizen, tijd houden voor het “thuisfront”. Tot een volgende keer, fijne reis verder , groeten ! Ine
Wat leuk dat je ons zo actief volgt! Gelukkig is er overal wifi tegenwoordig, dus contact met het thuisfront gaat gemakkelijk tot nu toe. Ik vind het altijd erg leuk onze verhalen weer te delen 🙂
Super om te lezen wat jullie allemaal meemaken!! Dat Ta’arof klinkt heel bijzonder, staat echt haaks op wat we hier in NL gewend zijn… Blijf genieten!! Blijf ik ondertussen jaloers 🙂
Dat Ta’arof blijft ook een bijzonder en ingewikkeld spelletje. Maar het blijft grappig dat als wij door een parkje lopen ineens iemand vraagt of we een koekje willen. Wij dan eerst nee zeggen en het daarna toch aannemen. Zie je in Amsterdam/Nederland nog niet gebeuren dat je zomaar koekjes uitdeelt aan buitenlanders terwijl je aan het picknicken bent ;-). Fijne vakantie verder!!